روابط کارگر و کارفرما

اصطلاح «کارگر» در روابط حقوقی و قوانین کار، مفهومی وسیع تر از آنچه این اصطلاح در نزد عموم مردم و مفهوم عرفی ِ آن دارد را در خود پنهان نموده است. لذا در بسیاری موارد کارمندان و کارشناسان و مهندسینی که برای یک شرکت کار‌‌ می‌کنند، مطابق مقررات مربوط به کار، کارگر محسوب‌‌ می‌شوند. از اینرو با توجه به جایگاه خطیر کارگران در اقتصاد کشور و همچنین آسیب پذیری این قشر بخاطر طبیعت و اقتضای روابطشان با کارفرما، قواعد و مقررات ویژه‌ای در قالب قوانین کار، برای آن‌ها پیش بینی شده است. این مقررات، تا جایی که ممکن است، از این قشر حمایت نموده و آسیب پذیریشان را به حداقل‌‌ می‌رساند. اما همین قواعد سخت هرچند از یک قشر که کارگران هستند، حمایت‌‌ می‌کند،‌‌ می‌تواند برای کارفرمایانی که با حسن نیت، حقوق کارگران خود را رعایت نموده اند، بخاطر عدم آگاهی به قوانین مربوطه و عدم رعایت برخی تشریفات، تبعاتی را داشته باشد.

مشکل بسیاری از کارگران و کارفرمایان، عدم آگاهی به قوانین مربوط به کار اعم از استخدام، دستمزد کارکنان، حقوق و امتیازات آن‌ها از جمله بیمه و سایر موارد دیگر، است. همانگونه که پیش تر گفته شد، در موارد بسیاری، شرکت هایی به عنوان کارفرما، با حسن نیت نسبت به کارکنان خود عمل نموده اند، ولی بخاطر عدم آگاهی به این مقررات، متحمل ضرر و تبعاتی شده اند. در مقابل کارفرمایانی نیز هستند که از اضطرار کارکنان (کارگران) خود سوءاستفاده نموده و بخاطر عدم آگاهی این افراد به قوانین و حقوق خاصه خود و یا واهمه این عزیزان از عواقب پیگیری حقوق خود از راهکارهای قانونی (برای مثال واهمه از اخراج شدن)، حقوقشان پایمال شده است.

مدارک عنوان شده از طرف ارائه کننده خدمت

حمایت از شرکت های دانش بنیان و فناور